ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΓΟΝΙΟΥ

Το πιο σπουδαίο μας δημιούργημα είναι το υφαντό της Ψυχής μας.. Οι κλωστές μας είναι η Αγάπη που παίρνουμε από του γύρω μας Το νιάξιμο.. Το ενδιαφέρον Το βλέμμα τους.. Πόσο και πως μπορούν να μας κοιτάζουν .. Πόσο και πως μπορούν να μας ακούν.. Πόσο μπορούν να μας εμπεριέχουν Να χωράμε στη Ψυχή τους.. Και έτσι άλλοτε δημιουργούμε ένα ωραίο καλλιτεχνικό υφαντό ικανό να αντέξει σ ε όλες τις κακουχίες.. ικανό να ενσαρκώσει αυτό που Αρχαίοι αποκαλούσαν Αρετή…Και άλλοτε είναι αραιά υφασμένο γεμάτο τρύπες, Ρωγμές.. Τραύματα…
Κι είμαστε και παραμένουμε μικροί κατσιασμένοι υπαρξιακά συρρικνωμένοι.. Δεν έφτασαν οι κλωστές για να μεγαλώσουμε..
Το βρέφος στην αρχή εξαρτάται εξ ολοκλήρου από το φροντιστή του για τη συνέχεια της ζωής του.. Όσο χαρισματικό κι αν έχει γεννηθεί αν ο φροντιστής του δεν εκτελέσει σωστά το καθήκον του νιώθει να πεθαίνει.. Κι αυτό διότι νιώθει ένα με το Φροντιστή του συνήθως την Μητέρα…Συνέχεια του.. Δε διαχωρίζει την ύπαρξή του από τη δική του.. Κι όταν αυτός απομακρύνεται για λίγο ‘η δεν ανταποκρίνεται άμεσα στις ανάγκες του το θεωρεί το πιο αφύσικο πράγμα του κόσμου.. Το θεωρεί το Τέλος της Ύπαρξής του. Για να μη βιώνει διαρκώς αυτό το τρελό πόνο και άγχος που του ξεσκίζει τα σωθικά σταδιακά ενσωματώνει το Γονέα -Φροντιστή.. Φτιάχνει την εικόνα του μέσα του.. Κι έτσι μπορεί να αντέχει την Απουσία.. Ο Γονέας αυτός μοιάζει με τον Εξωτερικό αλλά παράλληλα μπορεί να είναι και τελείως διαφορετικός.. Είναι εντελώς προσωπικό δημιούργημα του κάθε βρέφους ανάλογα με το ποιες συγκινήσεις εισέπραξε και συνδύασε με το πρόσωπο του Φυσικού Γονέα…
Κι αν αυτές οι συγκινήσεις είναι θετικές περιέχουν Αγάπη , Σεβασμό, Νoιάξιμο ,Καλωσόρισμα στην Υπαρξη τότε το δημιούργημα είναι υπέροχο.. Η εικόνα αυτή το imago του εσωτερικού Γονέα είναι λαμπερό, δυνατό ρίχνει φως σε κάθε δυσκολία .. Το βοηθά να κάνει καλή παρέα με τον Εαυτό του , του οργανώνει τον εσωτερικό του κόσμο, τον βοηθά να αντέχει τη μοναξιά και τις δυσκολίες του επιτρέπει να αντλεί συνεχώς από την εσωτερική του χαρά που είναι ανεξάντλητη…
Υπάρχει όμως η περίπτωση ο Εσωτερικός Γονέας να είναι μια φιγούρα, αρνητική, επικριτική θυμωμένη.. Με τίποτε δεν ικανοποιείται συνεχώς κρίνει και δημιουργεί Ενοχές.. Τότε το άτομο δεν μπορεί να βρει ησυχία πουθενά Συνεχώς κάποιος τον κυνηγάει.. Συνεχώς κάποιος του φταίει.. Κι όλο αυτό το προβάλλει συνήθως σε κάποιον άλλο
Υπάρχει όμως και η περίπτωση να μην υπάρχει εσωτερικός Γονέας.. Και τότε το άτομο νιώθει χαμένο.. Αναπτύσσεται μέσα του ένα δεύτερο Παιδί καθηλωμένο σε μια μικρή ηλικία 8 έως 14 χρονών που του ανατίθεται να φροντίσει ένα φοβισμένο απειλημενο, χαωμένο τρίχρονο που ουρλιάζει.. Μιμείται τις λειτουργίες του Γονέα αλλά δεν έχει όμως ωριμάσει επαρκώς για να είναι επαρκής…… Γίνεται πολύ επικριτικός μαλώνει συνεχώς το παιδί και το κατηγορεί για τα πάντα.. Η επιδιώκει να το ικανοποιήσει με κάθε άμεσα διαθέσιμο πόρο.. Φαΐ συνήθως ανθυγιεινό που όμως προσφέρει άμεση ανακούφιση όπως πχ τα γλυκά. Η ναρκωτικά.. Η γίνεται επιθετικό προς όλους και δε θέλει να συνεργαστεί με κανένα γιατί δε ξέρει ποιος φταίει για τον πόνο που πρέπει να διαχειριστεί.. Εκείνο όμως που δε μπορεί σίγουρα να κάνει είναι να βάλει όρια και μάλιστα με το σωστό τρόπο… Αισθάνεται χωρίς κατεύθυνση, χωρίς Στόχο.. Περιφέρεται στη ζωή χωρίς αυτοπειθαρχία γεμάτο παρορμήσεις αλλά όχι βούληση γεμάτο αντιδράσεις αλλά όχι δράσεις.. Όλο αυτό το Σχήμα του προκαλεί ένα βαθύτατο εσωτερικό πόνο που δε γνωρίζει την προέλευση ούτε την Πηγή του.. Κάποτε ίσως του πουν ότι έχει ελλειμματικό εγκέφαλο που δεν παράγει επαρκή ποσότητα σεροτονίνης κι είναι απλά μια δυσλειτουργία ενός οργάνου όπως το πάγκρεας. Και η λύση είναι μια. Να την προσλαμβάνει συνεχώς απέξω.. Γίνεται ο καλύτερος πελάτης των αντικαταθλιπτικών..
Αυτό που χρειάζεται όμως πραγματικά (χωρίς να το γνωρίζει) είναι να εγκαταστήσει μέσα του ένα άλλο Βλέμμα… Το βλέμμα ενός ώριμου Γονιού που τον κοιτάει με αγάπη αποδοχή και κατανόηση παρόλα τα λάθη του και τις αδυναμίες του.. Ενός γονιού που θα του δείξει ποιοι μπορεί να είναι οι Στόχοι που τον εκφράζουν πραγματικά. Ενός Γονιού που θα τον βοηθήσει να αποκτήσει νέες συνήθειες θετικές και συμβατές προς τη Ζωή και τους Στόχους του.. και την απαραίτητη θέληση και αυτοπειθαρχία για να τις εγκαταστήσει.. Ενός Γονιού που θα αποτελεί ένα Υγιές κομμάτι του Εαυτού του.. Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει να βρει και να δομήσει μια Νέα Σχέση που θα τον βοηθήσει να καλύψει το κενό που του προκάλεσε η ανατροφή του. Κι αυτή δεν μπορεί να είναι άλλη από τη Θεραπευτική…